بدائت

ما همه چیز و همیشه اشتباه میگیم... مثلا فاتحه معنیش آغازه ولی وقتی یکی میمیره میگیم براش فاتحه بخونید...

ما اشتباه زیاد میکنیم! تو گفتار،رفتار...چون نمیخونیم،نمیبینیم... چیزای خوب گوش نمیدیم! ما درگیر روزمرگی میشیم... اونقدر که حتی ممکنه انسان بودن خودمونم فراموش کنیم.

ترجیح دادم بجای فیسبوک و توییتر بیام اینجا... جایی که کمتر کسی سر میزنه! آدمای جوگیر از وبلاگا رفتن...الان دیگه هرکسی اینورا پیداش نمیشه...

این میشه فاتحه این وبلاگ! اینجا از کتابایی که خوندم میگم... از جاهایی که رفتم... از موسیقی و هنر!

بسم الله الرحمن الرحیم